Als iets zo herkenbaar is,
zoals die trekjes om je mond.
Die blik in de ogen
Het soms stampen op de grond.
Het verheffen van de stem.
soms met een gil dan met een schreeuw
Het klapperen van de tanden,
door die koude wintersneeuw
De eerste centjes verdienen,
zo trots dat iets is gelukt.
De pijn van verdriet en daardoor grienen,
als iemand plotseling werd weggerukt.
De liefde van voelen van ander,
die jij zo vertrouwd
Het omhelzen van het leven,
waar je zo van houd.
Heel veel ditjes en datjes,
die ik nergens anders in vind.
Ik kan het zo goed weten,
want jij bent mijn kind.
zaterdag 3 april 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten